Zdjecie glówne
< powrót

LUBIŃ

 

Dzieje parafii są ściśle złączone z dziejami klasztoru benedyktynów w Lubiniu, który został ufundowany w II poł. XI wieku. Dla potrzeb parafii w XIII wieku zostaje zbudowany romański kościół św. Leonarda. Kościół klasztorny Matki Bożej i parafialny św. Leonarda w ciągu wieków były przebudowywane – wyraźne elementy romańskie, gotyckie i barokowe. Po kasacie benedyktynów w połowie XIX wieku kościół parafialny oddali zaborcy protestantom, a kościół klasztorny p.w. Narodzenia NMP stał się świątynią parafialną i od tamtego czasu także parafia przejęła ten tytuł.
Od zakończenia II wojny dawny kościół parafialny św. Leonarda pełni funkcje kościoła pomocniczego. Duszpasterzami od początku byli benedyktyni; z przerwą na czas kasaty (1834 – 1923) oraz w trudnych latach powojennych (1958 – 1978). Z dużej parafii lubińskiej w 1978 roku wydzielono parafię Matki Bożej Pocieszenia w Bielewie i prafię św. Kazimierza w Jerce.

Bractwo Św. Leonarda - Powstało w parafii lubińskiej w 1823 roku za ostatniego opata Bedy Ostaszewskiego, który był zarazem proboszczem parafii św. Leonarda. Był to czas już bardzo znacznego ograniczenia działalności kościoła katolickiego pod zaborem pruskim. Przypuszczalnie benedyktyni świadomi zagrożenia kasatą klasztoru i odebraniem przez zaborców kościoła św. Leonarda (wiemy, że nieco później z trudnością udało się z pomocą Arcybiskupa Poznańskiego uratować ten kościół od rozbiórki) pragnęli poprzez Bractwo nadal szerzyć kult św. Leonarda.