KOPASZEWO

Wieś znana już od 1398 roku, była wtedy własnością Górków, którzy w xv w. Zaczęli używać nazwiska kopa-szewski. W xvii w. Własność  zakrzewskich, a w 1714 r. nabyli ją Skórzewscy. W 1844 r. Zakupił ją gen. Dezydery Chłapowski i w rękach tej rodziny pozostała do 1939 roku.
Pałac  zbudowany w latach 1800-1801, spalony w 1886, odbudowany w 1892 roku, odnowiony w latach 1921-1923 w stylu klasycystycznym. Obok pałacu  późnobarokowa kaplica z 1794 r. P.W. Najświętszej  Maryi Panny Śnieżnej. Na zewnątrz dwie stacje (I I XIV) drogi krzyżowej prowadzącej do Rąbinia, ufundowanej  po tragicznej śmierci córki gen. Dezyderego - Zofii Koźmianowej w 1853 roku. Park (pow. 11.75 ha) urządzony na pocz. XIX w. I przekształcony w 1894 r. Przez architekta ogrodów augusta Denizota.
W pałacu tym kilkakrotnie między sierpniem 1831 r. A styczniem 1832 roku przebywał Adam Mickiewicz, obecnie znajduje się w nim izba jego pamięci. W 1868 r. Gościła tu również słynna aktorka Helena Modrzejewska.
W  1846 r. Jan   Koźmian    wziął  ślub   z   Zofią  Chłapowską córka   gen. Dezyderego   Chłapowskiego   i   zamieszkał  z   żona  w Kopaszewie.   25.X.1853 r.  Zofia   popełniła   samobójstwo.  Po  śmierci żony   Koźmian    postanowił   ufundować, na   trasie   żałobnego   kon duktu   do   Robinia, drogę   krzyżowa. 31.1.1854 r. Uzyskał   zgodę  od papieża   Piusa IX.  3.X.1855 r. Odbyło  się   uroczyste   poświecenie drogi,   która   zaczyna   się   od   kaplicy   w   Kopaszewie (stacja I) i  wiedzie   przez   Kopaszewko,   Rogaczewo   wielkie    do   kościoła w Rąbiniu (stacje  VII i   VIII)   i   wraca   tym   samym    szlakiem    do Kopaszewa (stacja XIV).    Na  16-sto   km   trasie   znajduje   się   pięć murowanych    kapliczek (dwie   odbudowane   w 1995 r.), każda   po¬siada  po   dwie   stacje    męki   pańskiej   (unikatowe    późno klasycystyczne    metalowe   odlewy   wykonane   w   Paryżu). Oryginały znajdują   się   obecnie   we   wnętrzu   kaplicy   w   Kopaszewie.  Z   powodu przeszkód   czynionych    przez   władze   komunistyczne    pątnicy mogli   przejść    drogę   tylko   3  razy:   w 1957 (2000 os.), 1958,1983 r. (600 os.). Ks. Dr Jan Gierliński  w 1958   pisał:
„ przebywają pni chętnie blisko 20 km drogi  krzyżowej, za której odprawienie  niejednemu sercu  bóg przebaczy winy i daruje kary, zaoszczędzi  doświadczeń  i codziennych krzyży "